تمام غصه ها

دقيقا از همان جايي آغاز مي شوند که

ترازو بر مي داري مي افتي به جان دوست داشتنت !

اندازه مي گيري !

حساب و کتاب مي کنيُ مقايسه مي کني . . .

و خدا نکند حساب و کتابت برسد به آنجا که

زيادتر دوستش داشته اي ، که زيادتر دل داده اي ،

که زيادتر گذشته اي ، که زيادتر بخشيده اي ،

به قدر يک ذره ، يک نقطه ، يک ثانيه حتي !

درست از همانجاست که توقع آغاز مي شود

و توقع آغاز همه ي رنج هايي است

که به نام عشق مي بريم . . .

دیـــروز ، همیـــن حَـوالـــی

زلـــزله ای آمــد...

حـالا همـه حـالـَمــ را می پـُرسند !!!

بـی خـبـر از اینـ ـکـه " مــَن"

بـه ایـن لـرزیـدنـهـا

سالهـاسـتــ کـه عـادتـــ کـَرده امـــ...

بـه لـرزشـهای شـَدیدِ شـانه هایـَمــــ

و تـَـرَکــ ــهای عمــیــقِ قــلــبــمـــ...

امـّـا هنـوز " خـــوبَـــمـــ!!! "

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من

دل من داند و من دانم و تنها دل من

باز من تنهایم

باز من غمگینم

باز من سرگردان

از خودم میپرسم:

به که دل باید بست؟

به کجا باید رفت؟

به که باید پیوست؟

به امینی که امانت خوار است؟

یا به افسانه ی دوست؟

......... گریه ام میگیرد..........

هنوز هم…

از بین کارهای دنیا …

دل بستن به دلت بیشتر به دلم می چسبد . . .

تبعـید آدمـ بهــانـه داشتــ ،

یکــ سیـبــ !

امــــا مـن

هنـــوز نـمیـدانــم چـــرا

بــی بهـــانـه از قلــبتــ تبعیــد شــدمـ !

فـرض کـن بــه عـکــاس بـگـویــــــــم :

تـارهـای سـپـیــــــد را سـیــاه کـنـــــــد.....

و چـیـــــن و چـروك هـا را مـاسـت مـالـــــــی...

و حـتـی از آن خـنـده هـا کـه دوسـت داری بـرایـم بـکـارد،

بـاز هـم از نـگـاهـــــــــم پـیـداسـت چـقــــدر ...

بـه نــبـــودنـــت خـیـره مـــانــــــده ام...

ديگََـــَر هـَــواى بــرگـردانتـــ را نــَـدارم

هـَــرجـا كِـه دلتـــ مى خـــواهــد بُـــرو

فـقــط آرزو مـى كــُنــم

وَقتــى دُوبــاره هـَواى ِ مـن بــهـ ســـَرت زد

آنقــَدر آسمـان ِ دلتـــ بگــيرد كــِه ....

!...بــا هـِـزار شبــ گــِـريـه آرام نگـــيرى

وَ اَمـا مــَن

!!!بــَركــِه نـمى گـــَردم هــــ ـــــــيچ

عَطـــر ِ تنـَــــم را هــَـم

از کـوچــــه هـای پشـــت سرم جمـــع می کنــم

کـهـ لـَــم ندهـــی روی مبــــل های "راحتــــی"

با خــاطــــِـــره هایـم قَـــدم بـــزنی!!!