به هوای دلم کمی ببار.. 
به هوای دلت همیشه میبارم..

تو مرا...آنقدر آزردی ...

که خودم کوچ کنم از شهرت ...بکنم دل ز دل چون سنگت ...

تو خیالت راحت. ..می روم از قلبت ...

می شوم دورترین خاطره در شب هایت

تو به من می خندی ...و به خود می گویی:

باز می آید و می سوزد از این عشق

ولی ...

بر نمی گردم نه!

می روم آنجایی

که دلی بهر دلی تب دارد ..

عشق زیباست و حرمت دارد ..

تو بمان ...

دلت ارزانی هر کس که دلش مثل دلت

سرد و بی روح شده است ...سخت بیمار شده است ..

تو بمان در شهرت!

رفتم، مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهي بجز گريز برايم نمانده بود
اين عشق آتشين پر از درد بي اميد
در وادي گناه و جنونم كشانده بود

رفتم، كه داغ بوسه پر حسرت ترا
با اشك هاي ديده ز لب شستشو دهم
رفتم كه ناتمام بمانم در اين سرود
رفتم كه با نگفته بخود آبرو دهم

رفتم مگو، مگو، كه چرا رفت، ننگ بود
عشق من و نياز تو و سوز و ساز ما
از پرده خموشي و ظلمت، چو نور صبح
بيرون فتاده بود به يكباره راز ما

رفتم كه گم شوم چو يكي قطره اشك گرم
در لابلاي دامن شبرنگ زندگي
رفتم، كه در سياهي يك گور بي نشان
فارغ شوم ز كشمكش و جنگ زندگي

من از دو چشم روشن و گريان گريختم
از خنده هاي وحشي توفان گريختم
از بستر وصال به آغوش سرد هجر
آزرده از ملامت وجدان گريختم

اي سينه در حرارت سوزان خود بسوز
ديگر سراغ شعله آتش ز من مگير
مي خواستم كه شعله شوم سركشي كنم
مرغي شدم به كنج قفس بسته و اسير

روحي مشوشم كه شبي بي خبر ز خويش
در دامن سكوت به تلخي گريستم
نالان ز كرده ها و پشيمان ز گفته ها
ديدم كه لايق تو و عشق تو نيستم

ماندن همیشه خوب نیست...

رفتن هم همیشه بد نیست...

گاهی رفتن بهتر است.گاهی باید رفت...

باید رفت تا بعضی چیز ها بماند...

اگر نروی هر انچه ماندنیست خواهد رفت...

اگر بروی شاید با دل پر بروی و اگر بمانی با دست خالی خواهی ماند...

گاهی باید رفت و بعضی چیزها که بردنی ست با خود برد...

مثل یاد،مثل خاطره ،مثل غرور...

و انچه ماندنیست را جا گذاشت،مثل یاد،مثل خاطره،مثل لبخند...

رفتنت ماندنی می شود وقتی که باید بروی،بروی...

و ماندنت رفتنی میشود وقتی که نباید بمانی بمانی...

برو و بگذار چیزی از تو بماند که نبودنت را گرانبها کند...

برو وبگذار پیش ازاینکه رفتنت دردی بر دلی بنشاند،خاطره ای پر حسرت شود ...

برو و نگذار ماندنت باری بشود بر دوش دل کسی که شکستن غرورت برایش...

از شکستن سکوت اسانتر باشد...عشقت را بردار و برو...خوب برو... زیبا برو...

تمام غصه ها

دقيقا از همان جايي آغاز مي شوند که

ترازو بر مي داري مي افتي به جان دوست داشتنت !

اندازه مي گيري !

حساب و کتاب مي کنيُ مقايسه مي کني . . .

و خدا نکند حساب و کتابت برسد به آنجا که

زيادتر دوستش داشته اي ، که زيادتر دل داده اي ،

که زيادتر گذشته اي ، که زيادتر بخشيده اي ،

به قدر يک ذره ، يک نقطه ، يک ثانيه حتي !

درست از همانجاست که توقع آغاز مي شود

و توقع آغاز همه ي رنج هايي است

که به نام عشق مي بريم . . .

دیـــروز ، همیـــن حَـوالـــی

زلـــزله ای آمــد...

حـالا همـه حـالـَمــ را می پـُرسند !!!

بـی خـبـر از اینـ ـکـه " مــَن"

بـه ایـن لـرزیـدنـهـا

سالهـاسـتــ کـه عـادتـــ کـَرده امـــ...

بـه لـرزشـهای شـَدیدِ شـانه هایـَمــــ

و تـَـرَکــ ــهای عمــیــقِ قــلــبــمـــ...

امـّـا هنـوز " خـــوبَـــمـــ!!! "

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من

دل من داند و من دانم و تنها دل من

باز من تنهایم

باز من غمگینم

باز من سرگردان

از خودم میپرسم:

به که دل باید بست؟

به کجا باید رفت؟

به که باید پیوست؟

به امینی که امانت خوار است؟

یا به افسانه ی دوست؟

......... گریه ام میگیرد..........

تبعـید آدمـ بهــانـه داشتــ ،

یکــ سیـبــ !

امــــا مـن

هنـــوز نـمیـدانــم چـــرا

بــی بهـــانـه از قلــبتــ تبعیــد شــدمـ !

هنوز هم…

از بین کارهای دنیا …

دل بستن به دلت بیشتر به دلم می چسبد . . .